De flora van Corsica

Meer dan 2500 soorten planten opgroeien Corsica in hun natuurlijke staat. 131 hiervan zijn zuiver endemisch; 165 andere zijn endemisch voor Corsica en aangrenzende regio's!

Gelukkig hebben deze originaliteit en schaarste geleid tot bescherming. Als gevolg hiervan zijn 175 soorten beschermd in Corsica in het bijzonder door de wet op de bescherming van wilde soorten van Frankrijk, die is gebaseerd op de wet van 10 juli 1976 betreffende de bescherming van het natuur. Het besluit van 20 januari 1982, aangevuld in Corsica door een gewestelijke lijst (decreet van 24 juni 1986) stelt een lijst van soorten op (die u gratis kunt aanvragen bij een aantal instanties zoals het Office de l'environnement de Corsicahet Parc Naturel Régional de Corsica) met volledige of gedeeltelijke bescherming.

Daarnaast beschermen vijf reservaten deze uitzonderlijke flora en fauna: het Etang de BigugliaEr leven 127 soorten watervogels, Lavezzi Eilanden met 68 vissoorten, de Cerbische eilanden waar kuifaalscholvers nestelen, het reservaat van Scandoladat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat, en de Finorcchiarola Eilanden. Dit is de Corsicaanse flora wordt niet alleen beschermd door wetten, maar het is aan iedereen die van de natuur en zijn medemens houdt om dit prachtige natuurlijke erfgoed te respecteren of te laten respecteren!

DE MAQUIS (ongeveer 200.000 ha)

Een onontwarbare plek met duizend geuren! We zeggen "neem de markies Maar bovenal herkenden de ballingen, net als Napoleon, de geur van hun eiland en van het "Ile de France". markies enkele kilometers geblinddoekt. Het hele jaar door in bloei markies onthult zijn geurige charmes als de lentisken en mirte bloeien in juli, de witte en roze rotsrozen in mei en de arbutus in de herfst.

Maar de markies is niet alleen een landschap, het is ook een essentieel onderdeel van het ecosysteem waarin mensen leven. corsicaanse. Zelfs vandaag de dag worden bepaalde struiken en andere kruiden gebruikt in het ontwerp van traditionele voorwerpen, decoraties, heilzame producten of luxe- en welzijnsproducten. Er zijn dus veel mogelijke toepassingen en gebruiksmogelijkheden! Bewaar ze dus alsjeblieft! Veel te vaak "uitgeroeid" door branden, worden veel landschappen maanlandschappen zonder!

De pozzine

Als je het woord uitsplitst, vind je i "pozzi" (putten) en het achtervoegsel "ine", dat verwijst naar alpine vegetatie en het verkleinwoord van kleine putten. De pozzine zijn daarom hooggebergte plantformaties Corsica.

Dit zijn grasachtige, hygrofiele gazons die meer op mos lijken dan op gras en die kleine watergaten van verschillende vorm vormen vormen dankzij de werking van waterlopen. Ze zijn erg gevoelig en mogen niet vertrapt worden omdat ze binnen enkele jaren dreigen te verdwijnen, gezien het toenemende gebruik van deze gebieden, de oevers van meren en rivieren.

Myrtle

De tot 3 meter hoge mirte komt voornamelijk voor op vlaktes en in de buurt van de zee. Het is een bossige struik met langwerpige sessiele altijdgroene bladeren met uitgesproken centrale nerven. De bessen worden gebruikt om mirte die rood moet zijn als hij natuurlijk is (maceratie van bessen in brandewijn en toevoeging van suiker).

Corsicaanse nieskruid (a nocca)

Hoewel deze plant met zijn grote, mooie witte bladeren giftig is, stond hij vroeger bekend om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Wonden van dieren werden behandeld door de wortels te verhitten om het sap eruit te halen en de wormen te doden, waardoor de wond werd gedesinfecteerd.

De bladeren van Nocca werden ook gebruikt om kazen te beschermen en vers te houden. Tot slot is het niet ongewoon om deze plant in overvloed te vinden rond fonteinen, waarvan de bladeren werden gebruikt om het water uit de pijp te leiden.

Corsicaanse tijm (erba barona)

Deze plant komt voor in bergachtige gebieden tussen 500 en 2000 meter. Hij wordt voornamelijk gebruikt in de keuken - tripettes, vlees, sauzen - en is zeer geliefd. Hij mag niet worden opgeraapt, maar moet met een schaar worden geknipt!

Geurende els van Corsica

Ooit gebruikt om daken van herdershutten te maken, " u Bassu "is een inheemse struik van niet meer dan 3 meter hoog. Met zijn kleverige bladeren en harsachtige geur groeit hij langs beken.

Gewone ferula (een ferula)

De huls kan giftig en gevaarlijk zijn voor dieren. Vroeger maakten herders een aantal voorwerpen, zoals lichtgewicht krukken, spalken voor gebroken botten en wandelstokken.

Om het te herkennen: Ferula is groot, een soort oversized venkel, je vindt het langs de weg in droge, rotsachtige grond; je ziet het veel op de weg naar Porto.

Vetblad

Het bijzondere aan dit plantje is zijn dieet: het is een vleeseter! Wanneer insecten in de buurt van zijn vlezige, slijmerige bladeren komen, worden ze gevangen en opgeslokt door zijn afscheidingen. Ze worden dan verteerd door pepsine in de bladklieren.

Om hem te herkennen: hij is tussen 5 en 10 cm lang, de bloemen zijn wit en de groene bladeren aan de basis van de stengel zijn rozenblaadjes.

Asperge

Soms Taravellu, tirlu, candellu genoemd, afhankelijk van of het groen of droog is, l'Asphodèle Past zich aan alle grondsoorten aan. Bloeiend in de lente en drogend in de zomer, zul je in staat zijn om te herkennen l'Asphodèle dankzij zijn slanke vorm, met gemiddeld 1 meter groene stengel van een halve centimeter dik, waarvan de laatste 30 cm meerdere dunnere stengels hebben, meestal wit, die aan de uiteinden bloeien.

In het verleden gebruikten de Ouden l'Asphodèle voor spirituele doeleinden. Soms worden er kruizen van gemaakt om gewassen te beschermen, soms worden ze gebruikt door de 'Mazzeri' (zij die spreuken kunnen uitspreken), en soms worden ze gewoon gebruikt als fakkels voor verlichting. d'Asphodèle zullen worden herinnerd als zwaarden voor kinderspelletjes.

Drosera rotundifolia

Zeer zeldzaam in CorsicaDe plant komt alleen voor op twee zeer koude, pozzine plaatsen: Crena en Moltifao. Het is ook een vleesetende plant, wat tot op zekere hoogte een aanpassing is aan zijn omgeving, die erg arm is aan mineralen. Om zijn prooi te vangen, gebruikt hij zijn tentakelachtige bladeren die eindigen in een slijmerige druppel.

Je herkent hem aan zijn opvallende uiterlijk: over het algemeen heeft hij drie of vier stengels die eindigen in draadachtige bolletjes, zijn bladeren zijn groen en aan het uiteinde is een kleine druppel te zien.

Bernarduskolibrie (amore piattu)

Opgelet: plukken is verboden! Hij groeit in de schaduw van rotsen op hoogtes tussen 1.000 en 2.500 meter. Deze kleine, delicaat uitziende blauwe bloem is tussen 5 en 10 cm groot. Aan het einde van zijn stengel lijkt de bloem je aan te kijken. De bladeren zijn groen en lijken op grote klavers.

De serapias (boca di gallu)

Le Serapias is een plant van 10-30 cm die vooral rond vijvers en moerassen groeit en in april bloeit. De basis van de stengel is groen en verkleurt geleidelijk naar oranje.

De aardbeiboom (l'Albitru)

Struik van de markies Van 0 tot 900 meter wordt hij vaak omringd door rotsroos en heide. De bloem is het hoofdbestanddeel van winterhoning (hij produceert zijn vruchten van november tot januari). De ronde vrucht, rood, geel of groen afhankelijk van de rijpheid, heeft een milde, zoete smaak en wordt vaak gebruikt om jam, gelei of brandewijn van te maken. Het wordt echter niet aanbevolen voor epileptici.

Hij is gemakkelijk te vinden in het struikgewas, want het is een struik van 2 tot 6 meter hoog met kleurrijke vruchten en witte bloemen die bijna het hele jaar door bloeien.

Corsicaanse pioen (U Pavone corsu)

Van zijn wetenschappelijke naam Paomia Mascula" Er zijn twee soorten op het eiland: Mediterrane Russoi en verscheidenheid Corsicaspecifiek voor Corsica (de grote roze bloemen zijn vooral te vinden in het zuiden van Frankrijk). Corsica).

Helaas wordt deze soort steeds zeldzamer. Dit fenomeen is te wijten aan overoogsten.

Laricio den (U Lariciu)

Majestueus en geurig, dat is zijn codenaam! Hij is gemakkelijk te herkennen aan de extreem rechte stam - die vroeger door de Romeinen werd gebruikt om de masten van hun boten te maken - in de Aitone, Valdu Niellu, Vizzavona en Bavella bossen tussen 800 en 1.800 meter, momenteel geschat op ongeveer 50.000 hectare. De oudste zijn tot 50 meter hoog en 2 meter in diameter (sommige zijn wel 400 jaar oud), Lariciu den is een emblematisch onderdeel van onze bossen.

Je kunt ze herkennen aan hun kleine dennenappels. Nu kun je de haat van sommige eilandbewoners begrijpen als ze hulpeloos toekijken hoe deze eeuwenoude bomen, die een symbool van ons geheugen zijn, tijdens de zomermaanden door branden worden verwoest.

De steeneik

Toch kort en gedrongen in het algemeen, de steeneik kan soms wel 20 meter hoog worden, op hoogtes rond de 500 meter. Zijn vrucht, de eikel, is vooral populair bij varkens. Hij kan worden onderscheiden van andere eiken door zijn fijn gebarsten schors. Zijn groene, getande en stekelige bladeren lijken op die van hulst en zijn wetenschappelijke naam laat er geen twijfel over bestaan: "Ilux".

Het hout is vooral populair voor verwarming, naast andere toepassingen. Helaas valt het maar al te vaak ten prooi aan brand, de steeneik zijn ontwikkeling is zodanig vertraagd dat hij in struikvorm kan worden aangetroffen!

De olijfboom

Het is een meerjarige boom die groeit op stenige bodems aan de kust tot op een hoogte van 600 meter. Zijn grootte varieert naargelang hij gesnoeid is (3 of 4 meter) of ongesnoeid (10 tot 15 meter). Hij is gemakkelijk te herkennen aan zijn kleine, harde, langwerpige, grijsgroene, altijd groene bladeren, terwijl de bloemen in trossen aan de basis van de bladeren staan. De vruchten zijn de legendarische groene olijven dan zwart gerijpt. L'Olivier bloeit in mei of juni. Je moet ook weten dat het hout van deOlivier is erg populair bij traditionele houtbewerkers (omdat het erg hard is en erg geaderd!).

Vroeger werd het door de Ouden gebruikt om koorts te genezen - er werd toen gezegd dat het een febrifuge was - (in het Corsicaans wordt koorts "een freba" genoemd), maar het wordt ook een "koortsverlager" genoemd.Olivier als de onsterfelijke boom! Deze bijnaam is te danken aan het feit dat zelfs wanneer de stam wordt vernietigd, een boom kan herboren worden uit zijn scheuten!

Je vindt er veelolijfbomen op Balagne op zonnige hellingen. L'Olivier wordt nog steeds relatief goed benut in Corsica waar geen vorst is, kan de oogst dus normaal worden uitgevoerd door de natuurlijke val van de olijvenwat misschien gedeeltelijk deze unieke smaak voor Corsicaanse olijfolie.

Kastanjeboom

Zoals legendarisch in Corsica dat de pin Lariciude kastanje is een essentieel onderdeel van het culinaire leven op het eiland. De vrucht wordt zelfs op grote schaal geëxploiteerd. In de tijd van de Genuezen was de productie en exploitatie van kastanjes werd zo wijdverspreid dat een bepaalde regio de naam kreeg van. Castagniccia (Het Corsicaanse woord voor kastanje is "a castagna").

Het geelwitte, lichtroze hout lijkt op eikenhout, maar dan zonder de mazen. Het wordt zeer gewaardeerd om zijn sterkte en schoonheid in de constructie van raamwerken, trappen, parketvloeren en andere waardevolle, om niet te zeggen luxe, meubelstukken.

Eucalyptus (Ocalitu)

" Eucalyptus. je geur, je parfum bedwelmen me tot het punt dat ik mijn verstand verlies. maar niet mijn pad. jij bent mijn gids, broeder van de mirteIk word geleid door heide en rotsroos naar mijn eiland van duizend geuren. Wat een vreugde om je te zien dansen in de wind en bloeien in de lente". Zoals je je kunt voorstellen, is deEucalyptus is vooral bekend om zijn parfum, zoals overal elders zou je zeggen, ja, maar hier wordt de geur vertienvoudigd door de nabijheid van de andere geuren van de markies !

Wist je dat het een van de beste antivirale en antiseptische middelen is? Daarom wordt het in sauna's gebruikt om de atmosfeer te zuiveren. Afgezien daarvan is het advies vanU Biancu Als de vruchten en een deel van de bladeren eraf vallen (vooral bij veel wind), raap ze dan op en leg de bladeren naast het vuur en verbrand ze in de open haard. Het is net alsof je in een sauna zit!

Wat kun je onder de zee vinden?

Posidonia (een fulasca - erba marina)

Als je bedenkt dat het vernoemd is naar de god van de zee Poseidon kun je je voorstellen in welke mate dit zeewier is prestigieus! De posidonia is een groene plant die uitgestrekte weiden vormt op het zand waar een grote verscheidenheid aan vissen nestelt om zich te verbergen voor indringers of gewoon om te paaien als de tijd daar is. Deze bloeiende plant is endemisch in het Middellandse Zeegebied en bloeit in de herfst.

Deze plant, die vroeger op de continenten leefde, is niet alleen mooi, maar ook een enorme aanwinst voor de zeebodem. Ze is in zekere zin het equivalent van bossen op het droge en levert een enorme hoeveelheid zuurstof voor het zeemilieu. Ze helpt ook om de zandige zeebodem te fixeren, produceert plantaardig materiaal en beschermt stranden door de deining te verminderen. Grote aantallen van deze bloem zijn een garantie voor de goede gezondheid van het mariene milieu waarin ze groeit. Daarom is hun aanwezigheid in grote aantallen op bepaalde kuststranden, ook al is het niet erg esthetisch, noodzakelijk voor het goed functioneren van een heel complex ecosysteem!

Posidonia bloemOndanks zijn betoverende naam is dit niet het enige zeewier dat in onze magische wateren te vinden is. Er zijn ook veel bruine, groene en rode zeewieren, hard of zacht, groot of klein, die je tijdens het duiken kunt ontdekken.